Bezoeking, Num. 16: 29.
Met deze spreekwijze geeft men vaak zijn wrevel te kennen over omstandigheden of omgang die men als een ongeluk, eene straf, eene bron van verdriet en kwelling beschouwt. De uitdrukking is voor verdrietelijkheden in het dagelijksch leven weinig gepast, daar zij in het O. T. gebruikt wordt om de straf die God op de menschen doet nederdalen wegens hunne overtredingen aan te duiden. Zoo b.v. bezoekt God volgens Ex. 20: 5 de zonden der vaderen aan de kinderen. Het oorspronkelijke woord beteekent eigenlijk beschouwen en vervolgens bezoeken 1 Sam. 17: 18, en wordt zoo wel van betooning van gunst als van straffende gerechtigheid gebruikt. Zie Gen. 50: 25 en in het N. T. Luk. 7: 16. 1 Petr. 2: 12.
