Gever, 2 Kor. 9: 7.
Deze spreuk is met onbeduidend verschil (van een in den) aan 2 Kor. 9: 7 ontleend. Daar gebruikt Paulus haar om de Korinthische christenen tot eene niet slechts ruime, maar ook gewillige milddadigheid ten behoeve van de armen der Jeruzalemsche gemeente aan te sporen: “zij moeten niet gedwongen en al zuchtende met droefenis over de offers die men van hen vergt, hunne liefdegaven schenken, maar met opgewektheid, want God heeft een blijmoedigen gever lief.” Deze laatste woorden schijnt Paulus uit het O. T. aan te halen; zij komen daarin evenwel niet voor, dan in de grieksche vertaling des O. T., waar in Spreuk. 22: 8, buiten de vertaling van den Hebreeuwschen tekst, nog deze woorden voorkomen: God zegent een blijmoedigen man die geeft. De ongedwongen liefdadigheid wordt ook voor ons door dit spreekwoord aanbevolen: de gift, met tegenzin uitgereikt, verliest hare waarde, maar hij die gaarne geeft toont zich kind van den Algoede, die mildelijk geeft en zonder te verwijten, Jak. 1: 5, en ondervindt in de vreugde, die zijne blijmoedig uitgereikte gave uitstort, de liefde Gods.
