Liefde, (ongeveinsd), Rom. 12: 9.
Het eerste gedeelte van dit spreekwoord is aan Paulus’ vermaning Rom. 12: 9 ontleend, waar hij de Christenen te Rome aanbeveelt om oprecht, niet huichelachtig te zijn in hunne broederlijke liefde en deze dus niet alleen in betuigingen, maar in de geheele wijze van spreken en handelen te openbaren. In het spreekwoord heeft het woord ongeveinsd dezelfde beteekenis; er wordt hier evenwel geene vermaning, maar de karaktertrek der echte liefde genoemd; en het laatste gedeelte geeft er de verklaring van: de ware liefde moet niet terughoudend zijn, noch in de openbaring harer gevoelens, noch in het uitreiken van gaven.
