Een der Franse woorden voor ‘waterplaats, urinoir’. Die instelling is genoemd naar de Romeinse keizer Vcspasianus (69-79).
Deze stelde alles in het werk om de ontredderde staatsfinanciën na het bewind van keizer Nero weer enigszins op orde te brengen. De urine uit de waterplaatsen werd opgehaald door wolvollers en leerlooiers: voor het vollen van vezels was de urine uitermate geschikt. De urinewinning nu werd door Vcspasianus verpacht. Toen hij daar kritiek op kreeg van zijn zoon, hield hij hem een zo gewonnen geldstuk onder de neus met de woorden: ‘Non olet’ = het stinkt niet (en toch komt het van urine). Meestal spreekt men van ‘Pecunia non olet’ = Geld stinkt niet (ook al is het op een minder fraaie manier verdiend).
