(U, 92)
Radioactief scheikundig element, een zeer hard, zwaar, zilverwit metaal, dat als grondmateriaal bij de winning van atoomenergie gebruikt wordt.
Door de Duitse natuur- en scheikundige M. H. Klaproth (1743-1817) werd het element in 1789 in pekblende ontdekt. Hij noemde het naar de planeet Uranus, die acht jaar eerder (maart 1781) ontdekt was en genoemd werd naar de hemelgod Uranus (Gr. Ouranos) (zie uranoschisis).
