Bijbelse eponiemen

Dr. Apeldoorn en Dr. Beijer (1997)

Gepubliceerd op 26-08-2020

Jehova’s getuigen

betekenis & definitie

Moderne adventistische, antikerkelijke christelijke sekte.

JHWH is de Hebreeuwse spelling van Jehova, de naam van God: de medeklinkers van Jahweh. Het Hebreeuws geeft normaliter met tekens de klinkers aan. Daar de naam van God niet mag worden uitgesproken, worden deze in die naam weggelaten. In de synagoge werd de hoogheilige naam bij de schriftlezing door het Hebreeuwse woord adonaj vervangen. In de Middeleeuwen heeft men in christelijke kringen de klinkers op een foutieve wijze ingevuld door onder het tetragram jhwh de klinkers van adonaj te zetten tot de naam Jehova; later achtte men Jahwe waarschijnlijker. In 1872 werd de sekte door de Amerikaan Charles Taze Russell (1852-1916) gesticht. Hun leer is antitrinitarisch, d.w.z. ze verwerpen de Drieëenheid, de goddelijkheid van Jezus en de Heilige Geest. De paus beschouwen ze als de anti-christ, over de protestanten is hun oordeel weinig milder. Centrum van hun leer is het duizendjarig rijk, dat reeds begonnen is. Slechts een kleine kudde kan behouden worden.

De Jehova’s getuigen, die georganiseerd zijn in de ‘Zion’s Watch Tower Society’, zijn vooral bekend door hun huis-aan-huis verkondiging van het evangelie.

< >