G eluidsweerkaatsing.
Het Griekse woord echo is genoemd naar de mythologische nimf Echo. De gevierde Romeinse dichter Ovidius (43 v. Chr. -18 n. Chr.) vertelt in zijn Metamorphosen (III, 356 e.v.) dat de liefelijke Echo Ilera moest af leiden wanneer Zeus, Hera’s echtgenoot, met de nimfen flirtte. Toen Hera dit ontdekte, ontnam ze Echo haar spraak; slechts de laatste twee woorden die iemand tot haar sprak, kon het arme nimfje herhalen. Door haar versmade liefde voor de schone Narcissus (zie daar), die alleen zichzelf beminnen kon. kwijnde Echo van verdriet weg. Het echogeluid, een stem zonder lichaam, was het enige wat van haar overbleef.
