een landschap in Klein-Azië, dat het karakter heeft van een steppe. Keizer Claudius trachtte in dit gebied orde en rust te verzekeren door het stichten van koloniën; het was een onveilig gebied door roverbenden die in de ontoegankelijke dalen van de Kara Dagh hun roofnesten hadden.
Het landschap L. was een deel van de Rom. provincie Galatië met de steden Iconium, Lystre en Derbe. Er is een tijd geweest, dat hier in L. veel kerken waren, m.n. in de Byzantijnse eeuwen.De Lycaoniërs in de dagen van Paulus waren een bijgelovig en weinig ontwikkeld volk met een Anatolisch bergdialect, waarover reeds Aristoteles en later Cicero met verachting spraken; van deze taal bedienden de scharen zich, toen zij riepen in het Lycaonisch: de goden zijn in mensengedaante tot ons gedaald, Hand. 14 : 11.
