Wat is de betekenis van zweven?

(zweefde, heeft en is gezweefd), 1. noch drijven, noch zinken, even zwaar zijn als de middenstof waarin de zaak zich bevindt: een ei kan men in pekel laten zweven; 2. (inz.) drijven en zich drijvende voortbewegen in, op de lucht, de atmosfeer: het luchtschip zweefde boven de stad; zwevende wolken; de adelaar zweeft op zijn vleugels;...

Zweven verwijst naar de niet aflatende stroom artikels en cursussen die het moeten hebben van trillingsgetallen channeling en soms ‘goddelijke’ nonsens, vaak verkregen via navelstaren. Hartstochtelijk geloof en zelfs fanatisme leiden tot versluiering. Dit deemsterdenken heeft vaak iets van de verwarring en de waanideeën die met psychedelisch misbru...

Het begrip zweven heeft 27 verschillende betekenissen: 1) hangend van of steunend op een niet of nauwelijks zichtbare bevestiging de indruk wekken zich los in de lucht te bevinden of zich los door de lucht te bewegen; met een hulpmiddel zwevend in de lucht hangen of door de lucht gaan 2) zich onmerkbaar verplaatsen in de ruimte of in de tijd; zich...

zweven - Werkwoord 1. in evenwicht zijn ♢ Hij zweefde boven de afgrond. 2. zichzelf drijvend voortbewegen ♢ Een eigenschap van de adelaar is dat hij op zijn vleugels zweeft. 3. heen en weer laten gaan ♢ De koersen waren we...

zweven - regelmatig werkwoord uitspraak: zwe-ven 1. vanzelf in de lucht blijven hangen ♢ de vogel zweefde weg op de opstijgende lucht Regelmatig werkwoord: zwe-ven ik zweef jij/u zweeft...

(zweefde, heeft gezweefd), (ook:) 1. zweefduiken (bijv. een doelverdediger bij voetbal). 2. heen en weer zwaaien aan een touw of een liaan.

v., sweve, sweevje; (op vleugels), saeije.

zweefde, h. gezweefd (stijgen noch dalen; drijvend, zacht bewegen): de wolken zweven; de ooievaar kan zweven op zijn vleugels; een zwevende nevel; fig. dat zweeft mij voor de geest, hangt, zweeft me op de tong; tussen hoop en vrees zweven, dobberen; dat gevaar zweeft hem boven ’t hoofd, dreigt hem; een zwevende gang, licht, elastisch: zij lie...

('zwe:vәn) (zweefde, heeft gezweefd) 1. zich drijvend houden: de adelaar zweeft op zijn vleugels; de vliegmachine bleef in de lucht. →: hemel, mug. 2. zich zacht bewegen: de wolken door de lucht; Gods geest zweefde over de wateren [Gen. I 2]. 3. zeer licht, gemakkelijk gaan: zij zweefde voor mij uit. 4. hangen: dat gevaar zweeft hem bo...