Wat is de betekenis van zelfbehoud?

o., zorg voor zijn leven, verdediging van zijn persoon : op zelfbehoud bedacht zijn ; de drang tot zelfbehoud ; hij voelt door vaderplicht tot zelfbehoud zich dringen (Staring).

zelfbehoud - Zelfstandignaamwoord 1. de zorg om het eigen leven te bewaren ♢ Die actie was puur zelfbehoud. Woordherkomst samenstelling van zelf en behoud

zelfbehoud - zelfstandig naamwoord uitspraak: zelf-be-houd 1. de zorg voor je leven, verdediging van je persoon ♢ uit zelfbehoud heeft hij die baan afgewezen Zelfstandig naamwoord: zelf-be-houd het zelfbehoud

geheel van drijfveren die iemand ertoe brengen in leven te blijven. Bij alle diersoorten ziet men deze drang tot zelfbehoud, die zich vooral uit in agressief gedrag (om zich te verdedigen of om de honger te stillen), groepssaamhorigheid en de behoefte aan rust en seksueel gedrag. Bij de mens echter is dit→ instinct afhankelijk van de maatschap...

s.n., selsbihâld (it).

o. (zorg voor zijn leven, lijfsbehoud), op zelfbehoud bedacht zijn; hij vuurde uit (zucht tot) zelfbehoud.

Al wat bestaat, en ook de mensch, streeft van nature naar zelfbehoud en verzet zich spontaan tegen alle factoren, die de instandhouding van eigen leven en bestaan bedreigen, of daaraan schade trachten toe te brengen. Wat den mensch betreft, kan uit dat natuurlijk streven, door God in het schepsel gelegd, worden afgeleid het recht en de plicht tot i...

o. zorg voor, verdediging van zichzelf: op bedacht zijn; hij schoot op de aanrander uit (zucht tot) -.

o., zorg voor zijn leven, verdediging van zijn persoon; op — bedacht zijn; de drang tot —. (e) De drang tot zelfbehoud wordt wel beschouwd als een elementair kenmerk van al wat leeft. S. Freud zag deze drang, de levensdrift, samen met de doodsdrift als oerdriften van de mens. Men kan stellen dat een verschijnsel als adaptatie voortkomt...