Wat is de betekenis van ZABBEREN?

(zabberde, heeft gezabberd), 1.kwijlen ; 2. voortdurend aan iets zuigen ; — (Zuidn.) slordig en langzaam slorpen ; 3. (Zuidn.) stofregenen. Ook SABBEREN. ZABBERING, v., het kwijlen

(1934) (Brussel, Barg.) soep eten. • (Paul Hermant: Woordenlijst van Brusselsch Bargoensch (Burgonsch) in De Brabantsche folklore, 13/09/1933 – juli 1934) • (Paul van Hauwermeiren: Bargoens. Vijf eeuwen geheimtaal van randgroepen in de Lage Landen. 2020)

zabberen - Werkwoord 1. knoeien of kliederen ♢ Laat hem maar even een zabberen. Woordherkomst (freqtt) zabben met het achtervoegsel -el

kwijlen, sabbelen Als we weer eens op onze balpen zaten te zabberen, kregen we de opdracht om vijf regels te schrijven over een fopspeen. Balanceerden we met onze stoel op twee poten, kregen we 'vijf lijntjes over een stoel heeft vier poten'. (Het Belang van Limburg) Geen Algmeen Nederlands Gangbaarheid: 1 Vlaamsheid: 2

(zabberde, gezabberd) sabbelen, likken, zuigen, lurken. Chauffeurs die aan het ademtesttoestel zabberen in plaats van erop te blazen, zijn gegarandeerd positief. - GvA, 19-12-1998.

1. Kwijlen; - (kwijlend) likken (aan iets), sabbelen (op iets); voortdurend (aan iets) zuigen; - (trans.) (koffie) slurpen; (aan een pijp e.d.) lurken Het was maar een boerenmeisje van een jaar of acht dat aan een suikerstek stond te zabberen voor de vitrien, WALSCHAP 1939, 56. Wijven, die ... bij de tafels ... vóór het eethuis van Bo...

zabberde, h. gezabberd (kwijlen, zeveren; Z.-N. stofregenen).

(zabberde, heeft gezabberd) 1. kwijlen, zeveren. 2. voortdurend aan iets zuigen.

ZABBEREN, (zabberde, heeft gezabberd), kwijlen; ook SABBEREN. ZABBERING, v. het kwijlen.