Wat is de betekenis van wonderen?

(wonderde, heeft gewonderd), (veroud., gew.) verwondering wekken (bij): het wondert mij, ik sta er verbaasd over ; (ook) het is mij vreemd of ongewoon (dat...); — ’t zal mij wonderen, benieuwen.

wonderen - Werkwoord 1. (onpr) (verouderd) tot verbazing aanzetten ♢ Het wondert mij grootelijks u in deze zaak te zien mengen wonderen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wonder

veroorzaakt door goddelijk ingrijpen in de natuurlijke gang van zaken, waren weliswaar belangrijk in het joodse volksgeloof, maar hebben theologisch gesproken nooit een grote betekenis gekregen in het vroege jodendom. Al speelden Gods wonderdaden een grote rol in de bijbelse verhalen, in de joodse, met name de rabbijnse, literatuur wordt betoogd da...

het wonderde, h. gewonderd (verwondering opwekken): dat wondert mij niet, geeft mij geen verbazing.

('wondərən) (wonderde, heeft gewonderd) Veroud. verbazing, verwondering wekken.

WONDEREN, verwondering verwekken; het verwondert mij, ik sta er verbaasd over; (ook) het is mij vreemd of ongewoon (dat...).