Wat is de betekenis van woedend?

bn. bw. (-er, -st), 1. in woede verkerend, zeer verbolgen: hij was woedend; woedend kwam hij op ons af; — woede doende blijken: woedende blikken naar iem. werpen ; — (overdr.) woedende toorn ; in een woedende bui; 2. (fig.) zeer onstuimig: de zee, met nog woedende golven, die ons ophieven naar de lucht, en weer neerdompelden in...

woedend - Bijvoeglijk naamwoord 1. bijzonder boos, heel erg kwaad ♢ Zijn woedende vader gaf hem een week huisarrest. ♢ Wanneer iemand woedend is wordt dat gezien als een graadje erger na kwaad zijn en twee graden erger dan boos zijn. woedend...

woedend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: woe-dend 1. heel erg boos ♢ hij werd woedend op de jongen die hem uitschold Bijvoeglijk naamwoord: woe-dend ... is woedender dan ... het woeden...

baie kwaad, boos.

adj. & adv., woedend, forwoedend, breinroer(d), pûr, pûrlilk, (pûr)razend, springend, springende lilk, springnitelich, -razend, divelsk, duvelsk, hellich, brysken, kûgelsk; — zijn, de divel, duvel, hel, pikbal ynhawwe; — maken, de pikbal ynjaen; — kijken, sjen as in wyld, sje...

bn., bw. (zeer boos): hij werd woedend, erg nijdig; z. woedend maken over; woedend zijn over iets, op iem.; hij keek mij woedend aan.

('woedənt) bn. en bw. (-er, -st) 1. zeer boos, zeer toornig : worden, zijn; iemand maken; zich maken op iemand, over iets; iemand aankijken. Syn. → dol. 2. onstuimig : een -e zee.

bn. en bw. (-er, -st), 1. zeer verbolgen: kwam hij op ons af; woedende blikken naar iemand werpen; in een woedende bui; 2. zeer onstuimig: de zee met woedende golven.

WOEDEND, bn. bw. (-er, -st), in toorn en razernij : woedend kwam hij op ons af; zeer onstuimig : de woedende zee.