Wo n e n
van den Idg. wt. wen = zich verheugen, behagen scheppen. (Vgl. ’t Hgd. Wonne = vreugde, genot.) Een gewoonte is dus eig.: iets, wat men gaarne doet; en wennen = gaarne doen. Wonen bet. dus oorspr.: zich verheugen ergens te zijn, dus: daar blijven. Zie ook Wenschen.
