Wat is de betekenis van wijsbegeerte?

v., eig. het streven naar wijsheid; leer en wetenschap der begrippen in hun hoogste algemeenheid opgevat, philosophie : de wijsbegeerte is zowel alomvattende wetenschap als levensleer.

wijsbegeerte - Zelfstandignaamwoord 1. de oudste wetenschap, die de wereld en het menselijk bestaan tracht te doorgronden Woordherkomst samenstelling van wijs en begeerte , als leenvertaling van het Oudgriekse woord φιλοσοφία (philosophía; letterlijk: "het houden van wijsheid"). Synoniemen filosofie Verwant...

wijsbegeerte - zelfstandig naamwoord uitspraak: wijs-be-geer-te 1. wetenschap die zicht bezighoudt met het wezen van de dingen ♢ hij studeert wijsbegeerte Zelfstandig naamwoord: wijs-be-geer-te de wijsbegeerte...

filosofie, de begeerte naar wijsheid, het streven van de menselijke geest om het wezen van alle dingen te leren kennen en de beginselen die aan deze dingen ten grondslag liggen.

of philosophie. Terwijl wiskundigen, natuurkundigen en andere beoefenaars van een vakwetenschap gewoonlijk overeenstemmen over de bepaling van hun vak, ontbreekt deze overeenstemming omtrent de bepaling van wijsbegeerte onder philosophen. Wat wiskunde, wetenschap of kennen is, wordt niet met wiskunde zelf uitgemaakt, maar wat wijsbegeerte is, is ze...

s., wiisbigearte.

De Kosmos verklaard, door ’t uitgedachte aan te nemen.

v. (het streven naar wijsheid; de wetenschap der begrippen).

De wetenschap in het algemeen, verkregen door ervaring en door redeneering. Bespiegeling over de natuur, de studie der natuurwetenschappen, het zoeken naar de waarheden, die het leven beheerschen. De Grieken beoefenden de wijsbegeerte voor het eerst; men onderscheidt een tijdperk vóór en een tijdperk na Socrates, die zijn onderzoek, i...