Wat is de betekenis van WETERING?

v. (-en), water, stroom; — beekje; — gegraven water, groter dan een sloot.

Gegraven waterloop of vergraven natuurlijk water, oorspr. vnl. bedoeld voor waterafvoer( & Water). In Fryslân is het woord weinig (en vnl. slechts in voorm. of huidige veengebieden) gebruikt; als wjittering komt het in enkele namen voor. De bekendste ervan was de Wetering (Oude en Nieuwe) die ca. 1200 werd gegraven om de waterafvoer van de Boarn ri...

(Fr.: wjittering), a. oude waternaam met de betekenis van ried; b. brede tocht of hoofdwatergang, tot afwatering van een complex gronden. Zie: Moerman, 261.

is een waterloop van flinke afmetingen, meestal in een poldergebied, dikwijls ontstaan uit een oorspronkelijk aanwezige kreek of natuurlijk stroompje.

s., wjittering.

v. weteringen (een lopend watertje): de weteringen der Veluwe.

is een plaatselijk woord (Oostelijke en Noordelijke Nederlandsche provincies) voor hoofdafvoersloot.

('webring) v. (-en) [< water] 1. waterweg tussen of langs akkers ; een ter besproeiing. 2. Uitbr. beekje. wetgeleerde ('wet) m. (-n) kenner der wet, rechtsgeleerde : de -n in Oud-Israël.

met klankwisseling afgeleid van water, dus: waterloop. Vgl.: de koeien weteren = water geven, drenken.