Wat is de betekenis van werp?

I.m., (oude marktterm) 4 zesthalven = ƒ 1.10 ; honderd werp = 110 gulden. II.o. (-en), werpanker.

werp - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van werpen ♢ Ik werp 2. gebiedende wijs van werpen ♢ werp! 3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van werpen ♢ werp je?

Opgeslibd of opgewassen land langs een water of waterkering. Het is echter ook mogelijk dat het om een aanduiding voor een ‘opgeworpen' dijk of perceel land gaat. Vermenging met werf is niet uitgesloten. Het woord komt nu uitsluitend nog in enkele namen voor zoals De Werp (182 - 574, met de Werpsterdijk, NW. Wirdum); It Werp (169 - 561, N. Folsgare...

jongen (werpen), werpen (jongen)

m Fri. naam. Samengetrokken uit Wilgrep, een tweestammige Germ. naam uit Wil‘wil’ (zie wil-) en Oudfries grep, grip, bij Oudfries gripa, Got. greipan, Ndl. grijpen; vgl. Seerp.

gewerp, gooi; jong (kleintjies).

Wrsch. aangewassen land buiten een waterkering (zee of binnendijk). Naam van percelen land, o.a. N. van Folsgare, aan weerszijden van de dorpsgrens van Dronrijp en Baijum (de Werpen), bij Holwerd (de Worpen), buurschap de W. onder Wirdum. Hier ook de W.sterdijk(-weg) en W.ster-vaart. Zie: Fr. Plaknammen 1, 100-101; Moerman, 274.

WERP, o. (-en), of WERPANKER, o. (-s), (zeew.) anker om een schip er bij voort te halen.

Werp, o. (-en), of *-ANKER, o. (-s), (zeew.) anker om een schip er bij voort te halen. *-DRAAD, m. (...aden), (zeew.) inslag. *-ELING, m. (-en), jong door de moeder verstooten.