Wat is de betekenis van weldaad?

v. (...daden), 1. goede daad jegens iem., daad waarmee men een ander helpt, begunstigt: iem. weldaden bewijzen ; — (spr.) men is geheel de weldaad kwijt, wanneer men iemand die verwijt, als de goede daad niet onbaatzuchtig is, verliest zij haar waarde; — collect.: van de weldaad leven ; 2. iets dat ons bijzonder aa...

weldaad - Zelfstandignaamwoord 1. een goede daad voor iemand doen 2. iets dat bijzonder aangenaam of nuttig is Woordherkomst samenstelling van wel en daad

weldaad - zelfstandig naamwoord uitspraak: wel-daad 1. wat heel aangenaam is ♢ het warme bad was een weldaad Zelfstandig naamwoord: wel-daad de weldaad de weldaden

goeie, edele daad.

s., woldie(d), goe-die(d), deugd; iemand veel weldaden bewijzen, in bulte goed oan immen dwaen.

v. weldaden (goede, edele daad; ook: grote verdienste): iem. een weldaad bewijzen; een weldaad voor iedereen.

('teel) v. (...daden) 1. Eig. goede, edele daad. 2. Metf. biezonder aangenaam, nuttig iets : iemand een bewijzen.

v./m. (-daden), 1. goede daad jegens iemand, daad waarmee men een ander helpt, begunstigt; 2. iets dat bijzonder aangenaam of nuttig is; zo’n warm bad is een ware weldaad.

WELDAAD, v. (...daden), goede, edele daad : iem. weldaden bewijzen; gunstbewijs: van de weldaad leven ; (fig.) iets dat ons bijzonder aangenaam of nuttig is: daarmee bewijst gij ons eene weldaad.