Wat is de betekenis van wederhelft?

v. (-en), elk der helften van iets ten opzichte van de andere; (fig.) echtgenoot, echtgenote: iets voor zijn wederhelft meebrengen.

(17e eeuw) (sch.) echtgenoot (-ote). Vgl. halve trouwboek. • Wederhelft, vr. fr. autre of seconde moitié. 1e. ‘Voor de helft;... 2e. voor de wederhelft.’ (Rek. 1878-79, Wat. Volkaartigste). (Taco H. de Beer: Onze volkstaal. 1882-1890) • Zoo'n vrouw als Lily had hij moeten trouwen, zoo'n zacht, afhankelijk wezen, zoo'n...

wederhelft - Zelfstandignaamwoord 1. de persoon waarmee iemand getrouwd is ♢ Ik loop met mijn wederhelft in Tokio. Overal lopen mensen anoniem en in stilte langs elkaar heen op straat en in de supermarkt. Bij de kassa’s wordt snel, efficiënt en woordeloos afgerekend. Maar als ik mijn vale boodschappent...

s., oare helte.

v. wederhelften (fig. echtgenote).

('we:dər) (-en) 1. v. Eig. een der twee helften waaruit iets bestaat. 2. m. en v. echtgenoot, echtgenote.

v./m. (-en), elk der helften van iets ten opzichte van de andere; (fig., scherts.) echtgenoot, echtgenote: iets voor zijn wederhelft meebrengen.

WEDERHELFT - v. (-en), een der twee deelen waaruit iets bestaat; (fig.) echtgenoot, echtgenoote : iets voor zijne wederhelft medebrengen.

zie Echtgenoot.