Wat is de betekenis van WANLUIDEND?

adj., wanlûdich; — zijn, mishear(r)e.

(wan'luidənt) bn. en bw. (-er, -st) onaangenaam, slecht luidend, klinkend. Tgst. welluidend.

Adjectief: wanluidend, wanklinkend, onwelluidend, dissonant, kakofonisch (cacofonisch), schreeuwerig, vals, doorvals. Werkwoord: slecht klinken, vals klinken, dissoneren, die klanken vloeken met elkaar. Naamwoord: wangeluid, wanklank, misklank, kattemuziek, schreeuwerigheid, geschreeuw, kakofonie (cacofonie), diafonie.

WANLUIDEND - bn. bw. (-er, -st), slecht klinkend, onaangenaam, hard voor het gehoor; niet overeenstemmende met een ander geluid. WANLUIDENDHEID, v.

...