Wat is de betekenis van vreter?

m. (-s), VREETSTER, v. (-s), vraat, gulzige eter, eetster.

(1914) (jagers) hond die het wild verscheurt. • Vreter: hond, die het wild verscheurt, (Jacobus van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. Deel II. De sociologische structuur onzer taal II. 1914)

vreter - Zelfstandignaamwoord 1. gulzige eter Woordherkomst afgeleid van vreten met het achtervoegsel -er Verwante begrippen vreetster, vreten

vreter - zelfstandig naamwoord uitspraak: vre-ter 1. gulzige eter ♢ deze vis is een aasvreter 1. vreters worden wel gemaakt maar niet geboren [gulzig eten wordt kinderen aangeleerd] ...

gulsigaard.

s., fretter

m. -s; iem., die vreet; gulzigaard; vr. vreetster, -s.

m. (-s), 1. vraat, gulzige eter: vreters worden wel gemaakt maar niet geboren; 2. (in samenst.) gezworen vijand, als in: papenvreter, moffenvreter.

VRETER - mj. (-s), VREETSTER, v. (-s), vraat, gulzige eter, eetster.