vieskadet
(1914) (Barg.) smerige vent. • Weer bezon zich Manus, al besefte hij, dat door te aarzelen, het gekooide ‘engeltje’ intusschen ontdooid en opnieuw bevroren kon zijn. En toch... wat roerde het hem? Hij had beloofd zich nooit te zullen mengen in de zwijnerijtjes van zijn dierbare patrones. Die viescadet was altijd weer de overschoone...
