Wat is de betekenis van Ultima Thule?

de uitdr. komt voor bij Virg., Georgica 1, 30 en Seneca, Medea 380).

zie bij Thule.

zie: Thule

Het afgelegen eiland Thule. Vermoedelijk een der eilanden ten Noorden van Engeland, dat de Ouden voor het eindpunt der aarde hielden. VERGILIUS, Georgica I, 30.

o. (Lat. bij de Ouden een eiland in het hoogste Noorden, als eindpunt der bekende wereld, inz. IJsland; fig. uiterste uithoek der aarde), (u = oe).

('ultima 'tu:le) [Lat.] 1. Eig. in de Oudheid, eiland in het hoge noorden, als eindpunt van de bekende wereld gedacht. 2. Metf. uiterste uithoek van de aarde.

Ultima Thule (Lat.: „uiterste Thule") was bij de Ouden een eiland of eilandengroep (vermoedelijk de Shetlandse eil.) in het n.w. van Europa en gold als het noordelijkste deel, de „uiterste" grens der bewoonde aarde. Overdrachtelijk beteekent het thans: de uiterste grens, een verafgelegen hoek: „Wij zijn in ons Ultima Th. nog niet gewend."

Ultima thule - Het uiterste Thule, liggend aan het einde der aarde. Blijkens door klassieke geografen gemaakte beschrijvingen werd daarmede bedoeld een deel van de Westkust van Noorwegen op ongeveer 65° N.B.

ultima Thule - v., uithoek der aarde.