Wat is de betekenis van UITDONDEREN?

(donderde uit, heeft uitgedonderd), 1. ten einde donderen: de bui heeft uitgedonderd; — (fig.) uitrazen. 2. donderend uitspreken.

(1982) (inf.) (ergens) uitvallen; buitengooien. • Een wonder dat het ding nog rééd. Door gaten in de vloer kon je zó op de weg kijken. Als je hoestte begonnen de ruitenwissers te werken. De portieren hingen scheef in hun voegen en vlogen al open als je ernaar wees. Op een brug in Schiedam was ik er al eens uitgedonderd, bi...

(donderde uit, heeft uitgedonderd) 1. ten einde donderen. 2. ruw en krachtig uitsmijten : iemand de deur -.

UITDONDEREN - (donderde uit, heeft uitgedonderd), ten einde donderen : de bui heeft uitgedonderd; (gemeenz.) iem. de deur uitdonderen, met kracht en ruw er uitsmijten; (fig.) uitrazen.