Wat is de betekenis van uitblinken?

(blonk uit, heeft uitgeblonken), glinsteren, schitteren boven iets anders uit, inz. fig., het of de genoemde overtreffen: hij blonk boven allen uit; meest abs.: bij een examen uitblinken, een mooi figuur maken.

uitblinken - Werkwoord 1. (inerg) ~ in uitzonderljk goed presteren ♢ Hij blonk vooral uit in wiskunde. Woordherkomst samenstelling van uit(bijwoord) en blinken(werkwoord)

uitblinken - onregelmatig werkwoord uitspraak: uit-blin-ken 1. beter presteren dan anderen ♢ Thorvald blinkt uit in wiskunde Onregelmatig werkwoord: uit-blin-ken ik blink uit (... ik uitblink) ...

v., útblinke, -ljochtsje, -stekke, derút rinne, derút kippe.

blonk uit, h. uitgeblonken (uitstekend zijn, anderen in aanleg, talent, kennis, kunst overtreffen): bij een examen uitblinken boven anderen.

(blonk uit, heeft uitgeblonken) 1. glinsteren, schitteren : boven iets anders -. 2.uitsteken boven, overtreffen : hij blonk boven allen uit door zijn wetenschap; bij een eksamen -.

(blonk uit, heeft uitgeblonken), uitstekend zijn, overtreffen: hij blonk boven allen uit; bij een examen uitblinken, een goed figuur slaan.

UITBLINKEN - (blonk uit, heeft uitgeblonken) glinsteren, schitteren boven iets anders; overtreffen (inz. fig.): hij blonk boven allen uit; bij een examen uitblinken.

...