Wat is de betekenis van Tweegevecht?

o. (-en), gevecht van man tegen man. duel (inz. na een uitdaging): iem. tot een tweegevecht uitdagen.

tweegevecht - zelfstandig naamwoord uitspraak: twee-ge-vecht 1. strijd tussen twee mensen of groepen ♢ het tweegevecht werd door Joop gewonnen Zelfstandig naamwoord: twee-ge-vecht het tweegevecht ...

zie duel.

s.n., kampslach, twakamp.

of duel, gevecht, dat volgens bepaalde regels met gelijke wapens door twee personen wordt gevoerd om voldoening te krijgen van een werkelijke of vermeende belediging. Strafbaar volgens het Ned. Sw. nemen aan een T. en zij, die een uitdaging overbrengen, indien daarop een T. volgt. Volgens Belg. Sw. artt. 423 e.v. zijn strafbaar die tot T. uitdagen...

of duel is de benaming voor een gevecht tussen twee personen ingevolge een voorafgegane uitdaging en met inachtneming van vooraf geregelde voorwaarden. Naar huidig Nederlands recht is poging tot tweegevecht niet strafbaar, ook niet het uitdagen tot en het aannemen van een tweegevecht. Indien het tweegevecht plaats heeft zijn echter beide par...

o. tweegevechten (duel): iemand tot een tweegevecht uitdagen.

→ Duel.

of duel, privaat gevecht tusschen twee personen volgens van tevoren gemaakte afspraak. Oorspronkelijk was het t. niet strafbaar. Het speelde in het primitieve strafproces zelfs een rol bij het bewijsrecht, nl. als een vorm van Godsoordeel: de winnende partij in het t. werd beschouwd als rechthebbend in het proces. Sinds eenige eeuwen echter stelde...