Wat is de betekenis van turbulent?

(<Fr.), bn. (-er, -st), woelig, onrustig.

turbulent - Bijvoeglijk naamwoord 1. woelig, erg onrustig. ♢ Het was een turbulent jaar. Verwante begrippen turbulentie

[Lat. turbulentus, van turbare zie turbatie] bn woelig, onstuimig; onrustig (van atmosferische lucht).

onrustig

woelig, onrustig: in de vergadering ging het er turbulent aan toe.

woelig, onstuimig.

woelig, rusteloos

onstuimig, woelig, uitgelaten, rumoerig, wild, roerig, rusteloos.

woelig, stormachtig.