Wat is de betekenis van terughoudend?

bn. (-er, -st), zich in fig. zin op de achtergrond houdende, zich zo weinig mogelijk met een persoon of zaak inlatende, eigen gevoelens of gedachten zo weinig mogelijk uitend: hij is nogal terughoudend, vertelt niet gauw wat hem belang inboezemt; de verkoper was terughoudend, niet toeschietelijk, niet gretig om te verkopen.

terughoudend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanterughouden

terughoudend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: te-rug-hou-dend 1. niet snel laten merken wat je denkt of voelt ♢ ik weet niet of hij het erg vindt, hij is erg terughoudend 2. niet toeschietelijk, niet gretig ...

ingetoë.

bn. (fig. achterhoudend): hij is terughoudend voor mij.

bn. en bw. (-er, -st) 1. geneigd om te zwijgen wat men meent of denkt: uw vriend was zo voor mij. Tgst. gemeenzaam. 2. niet toeschikkelijk: de verkoper was erg -.

bn. (-er, -st), 1. zich op de achtergrond houdend, zich zo weinig mogelijk inlatend met; 2. eigen gevoelens of gedachten zo weinig mogelijk uitend, gereserveerd.

Terughoudend - bn. (-er, -st), achterhoudend : hij is nogal terughoudend, vertelt niet gauw wat hem belang inboezemt; — de verkooper was terughoudend, niet toeschietelijk, niet gretig om te verkoopen. TERUGHOUDENDHEID, v.

...