Wat is de betekenis van Tamelijk?

bn. bw. 1. redelijk, vrij goed: hij heeft het er nog al tamelijk afgebracht; 2. vrij behoorlijk van grootte, nog al groot: een tamelijk vermogen; 3. vrij, nogal: dat is tamelijk goed bewerkt: de zieke is tamelijk wel; tamelijk veel omstanders.

tamelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. nogal, in relatief grote mate, behoorlijk ♢ Ik ben een tamelijke dikzak. tamelijk - Bijwoord 1. nogal, in relatief grote mate Woordherkomst Naamwoord van handeling van het verouderde werkwoord tamen met het achtervoegsel -lijk...

tamelijk - bijwoord uitspraak: ta-me-lijk 1. behoorlijk, maar niet uitzonderlijk ♢ er waren tamelijk veel mensen Bijwoord: ta-me-lijk Synoniemen betrekkelijk, nogal, redelijk, wel Tegenstellingen ongehoord

In het Middelnederlands bestond een werkwoord tarnen dat betekende: passen, voegen. Daarvan zijn afgeleid: betamelijk, het veel vaker voorkomende onbetamelijk: ongepast, en ook tamelijk dat vroeger terecht werd gebruikt voor: behoorlijk, gepast. Anna Bijns schrijft: Dat kinderen voor priesters lichten haren capproen (hun petje afnemen) is tamelijc....

adv., matich(jes), aerdich(jes), tamelik, ridlik, rillik, maetlik, moai, fatsoenlik, ordintlik; — zijn, der op troch kinne; — klein, jong, foech.

bn., bw. (redelijk, matig, vrijgoed): een tamelijke prijs, de wijn is tamelijk; een tamelijk groot gezin, vrij groot; zo tamelijk; nogal tamelijk(jes).

('ta:mələk) bn. en bw. [(be)tamend] 1. behoorlijk, gepast : een vermogen. 2. matig, redelijk : een -e prijs, ondervinding, tamelijkjes bw. nogal.

bn. en bw., 1. redelijk, vrij goed; hij heeft het er nogal afgebracht; 2. nogal groot: een tamelijk vermogen; 3. vrij, nogal: dat is tamelijk goed bewerkt.

tamelijk bw. 'nogal, redelijk, middelmatig' categorie: geleed woord, erfwoord Mnl. temelijc, tamelijc 'gepast, behoorlijk, zoals het hoort' in En es nit temelec dat men nemt der kinder broet 'het is niet gepast om het brood van de kinderen af te nemen' [1291-1300; VMNW], wint hem tere tamelike 'verdien be...