Wat is de betekenis van taalwetenschap?

v., wetenschap die zich met taal bezighoudt: algemene taalwetenschap; de Romaanse taalwetenschap; taalkunde.

taalwetenschap - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap), de wetenschap die taal als onderzoeksobject heeft (taal- en letterkunde.) Woordherkomst samenstelling van taal en wetenschap Synoniemen linguïstiek, taalkunde

v. (Duits: Sprachwissenschaft; taalkunde, de wetenschap die zich met taal bezighoudt): taalwetenschap wordt in plaats van taalkunde wel eens gebruikt om het wetenschappelijk karakter meer te doen uitkomen.

→ Philologie.

Taalkunde of linguistiek is de wetenschap, die de taal in het algemeen en op haar zelve onderzoekt, de feiten bestudeert en zoo wil nagaan wat taal is. Wel dus te onderscheiden van 1° taalstudie met als doel: verkeer met menschen, welke die talen spreken (polyglottie) of zich letterkundig in die taal te kunnen uiten; 2° philologie, d.i. we...

v. taalkunde.

Naamwoord: taalwetenschap, linguistiek, taalkunde, taalkennis, woordenkennis, taalinzicht, taalbegrip, taalgevoel, taalpsychologie, lexicologie (lexiko...), filologie, lexicografie(lexiko...), dialectenstudie (dialekt...), dialectologie (dialekt...), toponymie, taalhervorming, conjecturaalkritiek (kon...), taalliefde, taalbeweging, taalkwest...

v., (ook linguïstiek, taalkunde), de wetenschap die zich ten doel stelt het verschijnsel taal in al zijn verschijningsvormen zo volledig mogelijk te begrijpen. De gedachte dat alle talen in essentiële opzichten met elkaar overeenkomen is pas in de 20e eeuw gemeengoed geworden. De taalkunde heeft zich aanvankelijk slechts op enkele vormen...

...