Wat is de betekenis van Suffisant?

(<Fr.) bn. bw. (-er, -st), 1. toereikend, voldoende; 2. stevig, groot, solide, degelijk : een suffisante snoek ; nou, ik moet zeggen, hij heeft suffisant gedronken; 3. opgeblazen, verwaand : een suffisant mens.

[Fr., van suffire = Lat. sufficere] genoeg, voldoende.

toereikend; verwaand; degelijk

toereikend; verwaand.

voldoende; zelfgenoegzaam.

I. toereikend, voldoende; fig. zelfgenoegzaam, verwaand, laatdunkend, waanwijs, neuswijs, wijsneuzig; II. zelfgenoegzaam (waanwijs) heer; j’en ai mon suffisance, ik heb er genoeg van.

zelfgenoegzaam.

bn., bw. (Fr. genoegzaam, voldoende; flink, solide, van goede kwaliteit enigsz. vero.); (s = z; u = uu of u van duf).

(suffi'zant) bn. en bw. (-er, -st) [Fr. < Lat. sufficere, toereikend zijn] 1. toereikend. 2. opgeblazen, verwaand.