stuk vuil, vullis
verachtelijk persoon, mispunt. Dunne Willem hield zijn hoedje op, zo was ie in de war/ Tot zijn buurman riep: Stuk vullis, neem je gassie van je knar. (Louis Davids, De begrafenis van Ome Manus, 1927) ‘Stukkie vuil!’ hoonde hij. (A.M. de Jong, Frank van Wezels roemruchte jaren, 1928)
