Wat is de betekenis van stuitend?

bn. bw. (-er, -st), aanstoot gevend, zeer hinderlijk, zeer onaangenaam: stuitende woorden: een stuitende behandeling; — hij vond die dingen stuitend lelijk.

stuitend - Bijvoeglijk naamwoord 1. moreel verwerpelijk of aanstootgevend ♢ De excuses die senator Barton uitsprak jegens BP werden door veel Amerikanen stuitend gevonden. stuitend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanstuiten

Buitengewoon onaangenaam. Met een stuitende uitspraak maakt een spreker dikwijls vooral zichzelf belachelijk.

aanstootlik, ergerlik.

bn. (hinderlijk, ergernis wekkend): dat is stuitend voor mijn gevoel.

('stuitənt) bn. en bw. (-er, -st) aanstoot gevend, ergerlijk: dat is voor mijn gemoed; handelen.

Stuitend - bn. (-er, -st), aanstoot gevend, ergernis wekkend : stuitende woorden; eene stuitende behandeling.

...

...