Wat is de betekenis van struif?

v. (...ven), 1. (uitgestorte) inhoud van een ei of van eieren: de eieren braken en de struif lag op straat; 2. eiergebak, omelet; — zegsw.: men moet geen struif om een ei bederven, niet al te karig zijn, anders komt men bedrogen uit.

struif - Zelfstandignaamwoord 1. de vloeibare inhoud van eieren, eierstruif 2. met behulp van dit product vervaardigde omelet of pannenkoek Synoniemen omelet

Bijnaam voor iemand met borstelig, opstaand warrig haar. Mogelijk ook in de zin van een warhoofd of iemand met een weerbarstig, stroef karakter.

struif

Brabants voor: pannekoek; ’t Struivedurp is Haaren met Carnaval.

uitgestorte inhoud van eier(s); omelet.

(Fr.: strou), a. (oud) pannekoek. ‘Marijke muoi’ tegen de Leeuwarder straatjeugd die om haar koets drong: ‘Nei hús gean, bern, jimme mem bakt strou’ (Naar huis gaan, kinderen, jullie moeder bakt pannekoeken). Men at: apel(appel), spek-, woarst(worst), en sipel(uien) strou. Een welkome vrijer kreeg ‘strou mei s&u...

s., strou; — bakken, stroubakke, stroukje.

v. struiven (eierpannekoek, omelet): zegsw. geen struif om een ei bederven, niet al te karig zijn, wil men niet bedrogen uitkomen.