Wat is de betekenis van strijdbaar?

bn. (-der, -st), geschikt tot de strijd, tot de oorlog; weerbaar : zijn strijdbare arm ; een leger van strijdbare mannen ; een strijdbaar volk ; — ook met betr. tot geestelijke conflicten.

strijdbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. in staat om te strijden ♢ De oude, maar nog zo strijdbare vrouw stond vooraan bij de demonstratie. Woordherkomst Naamwoord van handeling van strijden met het achtervoegsel -baar.

strijdbaar - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: strijd-baar 1. bereid of in staat om te vechten, met woorden of andere middelen ♢ als het om discriminatie gaat, is ze altijd erg strijdbaar Bijvoeglijk naamwoord: strijd-baar ...

adj. & adv., striidber, krigel.

bn. (geschikt tot de strijd, in staat om te strijden, weerbaar, geneigd tot de strijd): strijdbare mannen.

('strijdba:r) bn. (-der, -st) gereed, geschikt, geneigd tot de strijd: een volk.

bn. (-der, -st), geschikt voor de strijd, weerbaar.

Strijdbaar - bn. (-der, -st), geschikt, geneigd tot den strijd, tot den oorlog; weerbaar; oorlogzuchtig ; een leger van strijdbare mannen ; een strijdbaar volk. STRIJDBAARHEID, v. geschiktheid tot den oorlog; weerbaarheid; oorlogzuchtigheid.

...