Wat is de betekenis van stommeling?

I. m. (-en), domoor, botterik. II. v., 1. onzekere, met enig gerucht gepaard gaande bewegingen ; 2. rommelend geluid.

stommeling - Zelfstandignaamwoord 1. (pejoratief) iemand die domme dingen doet ♢ Laat je toch niet in met die stommelingen! Woordherkomst Afgeleid van stom met het achtervoegsel -ling met het invoegsel -e-

stommeling - zelfstandig naamwoord uitspraak: stom-me-ling 1. scheldwoord voor iemand die iets doms gedaan heeft ♢ pas toch op, stommeling! Zelfstandig naamwoord: stom-me-ling de stommeling ...

dom persoon; botterik. De Nieuwe Kerk is u zeker niet onbekend. Nee, zegt ze, de stommeling! (Herman Heijermans, Op hoop van zegen, 1900)

stommerik, dwaas, domoor; vent, lomperd.

s., stommeling.

I. v. (Z.-N. dof gedruis; geharrewar). II. m. en v. stommelingen (min. domoor, botterik); vr. ook stommelinge, stommelingen.

I. ('stomməling) m. (-en) stomme mens. Syn. ➝ botterik. II. ('stomməling) v. (-en) het stommelen.

stommeling Zie: stom