stinkluis, stinknek
(1969) (Barg.) gemeen iemand. • En die vuile stinkluis van een pastoor heeft ook nog een knikker in het bakkie gegooid. (Haring Arie: Tweede Boek. 1969) • Lik m’n kloten maar, stinknek, dacht ik toen ik naar beneden liep. (Haring Arie: Tweede Boek. 1969)