STANGTEUGEL
m. (-s), teugel met een stang als mondstuk, ter onderscheiding van gebitteugel, waarbij het gebit uit twee stukken bestaat (trens).
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (-s), teugel met een stang als mondstuk, ter onderscheiding van gebitteugel, waarbij het gebit uit twee stukken bestaat (trens).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: