Wat is de betekenis van SPRAKELOOS?

bn. bw., 1. het vermogen om te spreken missend; niet bij machte te spreken (op zeker ogenblik, door een uitwendige oorzaak): hij stond, sprakeloos van verbazing. 2. stilzwijgend: sprakeloze gestalten; — bw., zonder te spreken.

sprakeloos - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet kunnende spreken Woordherkomst afgeleid van spraak met het invoegsel -e- met het achtervoegsel -loos

sprakeloos - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: spra-ke-loos 1. wie niet kan praten van verbazing ♢ ik was sprakeloos toen hij van zijn plannen vertelde Bijvoeglijk naamwoord: spra-ke-loos ... is sprakelozer dan ......

adj. & adv., sprakeleas, stom.

bn., bw.; de spraak missende, stom inz. voor korte tijd: fig. sprakeloze angst; de menigte stond sprakeloos.

(’spra:kəlo:s) bn. (...loze) en bw. 1. van het spraakvermogen verstoken. Syn. stom. 2. zonder te spreken.

bn. en bw., niet bij machte te spreken, m.n. door aandoening: hij stond — van verbazing.

SPRAKELOOS - bn. zonder spraak, het vermogen om te spreken missen, inz. voor korten tijd : hij stond sprakeloos van verbazing, hij was stom van verbazing. SPRAKELOOSHEID, v.

...