Wat is de betekenis van spraakleer?

v., spraakkunst.

spraakleer - Zelfstandignaamwoord 1. een stelsel van regelmatigheden die optreden in een taal ♢ Kinderen leren een taal zonder zich bewust te zijn van enige spraakleer. Woordherkomst samenstelling van spraak en leer Synoniemen grammatica, spraakkunst

spraakleer - De studie van de regels van een taal die de klanken, woorden, zinnen en elementen als de structuur, de combinatie en interpretatie bepalen.

s., spraekleare.

v.; spraakkunst.

('spra:k) v. (-en) spraakkunst. Syn. grammatika.

vat op wetenschappelijke wijze de regels samen, volgens welke men een taal spreekt en schrijft. De S. laat zich in drie afdeelingen splitsen: 1. de kennis der afz. letters, van haar gebruik, uitspraak enz.; 2. de woordvorming, -gronding en -buiging -(etymologie); 3. de woordvoeging of samenstelling der volzinnen (syntaxis).

SPRAAKLEER - v. spraakkunst; ...MAKEND, bn. dat de spraak of de taal vormt, maakt, wijzigt: de spraakmakende gemeente, het geheele volk; ...ORGAAN, o. (...ganen), spreekorgaan; ...VERMOGEN, o. het vermogen om te kunnen spreken : het spraakvermogen missen, verliezen; ...VERWARRING, v. (-en), verwarring van spraak : de spraakverwarring te Babel; d...

Spraakleer (De) of spraakkunst (grammatica) bevat de regels, volgens welke men eene taal met juistheid spreken en schrijven kan; zij bestaat uit de kennis van de afzonderlijke letters en van haar gebruik, uitspraak, nadruk enz, — de woordvorming, woordgronding en woordbuiging (etymologie), — en de woordvoeging of zamenstelling der volzinnen (syntax...