Wat is de betekenis van snuiter?

m. (-s), 1. werktuig om de verbrande pit van kaarsen af te knijpen; 2. persoon die snuit; 3. kwant, aanduiding van een persoon, met een bep. gevoelsnuance: 't is een rare snuiter; die vreemde snuiters hebben er niets mee nodig; die snuiter zijn we al eens meer tegengekomen.

(1950) (Vlaanderen, inf.) neus. Syn.: domper*; gaffel*; gevel*; giechel*; gok*; klomp*; klus*; knol*; komkommer*; luifel*; tromp*; vonk*; voorgevel*; zinksnijer*; zoutvat*. • Snuiter. M. Neus. (L. Lievevrouw-Coopman: Gents Woordenboek. 1950)

snuiter - Zelfstandignaamwoord 1. zonderling 2. (gereedschap) werktuig lijkend op een schaar om de verbrande pit van kaarsen af te knijpen (de kaars te snuiten) Woordherkomst afgeleid van snuiten met het achtervoegsel -er

(meestal voorafgegaan door rare of vreemde) zonderling mens; raar figuur; verdacht persoon. Bij voorkeur voor jonge personen gebruikt. Klinkt evenwel minder plat en onvriendelijk dan snotneus. Syn.: rare chinees; raarpoteten; rare sausneger; rare snoeshaan.Es kijken, wat dat voor snuiters zijn. (A.M. de Jong, Frank van Wezels roemruchte jaren, 1928...

zie Kaarsesnuiter.

skêrvormige toestel om die pit van ‘n vetkers mee af te knip; klein bog, ventjie.

s., snuter.

(z.h.) een tegenstander in de handel.

m. snuiters (1 een schaar met een huisje er op, om de pit ener vetkaars af te knijpen, vero.; 2 kwant, zonderling): 1. de kaars met een snuiter snuiten; 2. een vreemde snuiter.