sjouw(tje)
(< sjouwen), 1. karwei(tje): Breed hêt ie ’t om de weerga niet; tusschebeie ’s ’n sjouwtje doen, is al wat ie kan, ABRAMSZ 114; 2. lading: Z’n ome had een sjouw tabak op z’n zielement gekregen, MENS2 207.
Wat is de betekenis van sjouw(tje)?
Gerelateerde zoekopdrachten