Wat is de betekenis van SENSUS?

volkstelling; opgawe.

ūs, m. I. het waarnemen, waarneming, beschouwing, ut oppidanos a sensu eius (operis) averteret, Curt. II. praegn., waarnemingsvermogen, a. het physieke: gewaarwording, gevoel, voluptatis sensum capere, Cic.; zintuig, s. videndi, audiendi, Cic., s. oculorum atque aurium, Liv., res subiectae sensibus, Cic....

1. Zintuig, zin. Sensus ... consistit in quadam proportione organi, S. THOMAS, COMM. IN IT DE ANIMA LEGT. 24, De zintuigen komen op een geëvenredigdheid van de organen neer. — Est... sensus quaedam potentiapassiva, quae nata est immutari ab exteriori sensibili, s. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 78, A. 3, C., De zintuigen zijn...

m. (Lat. zin: gewaarwording; verstand): sensus communis a) algemene mening, b) gezond verstand.

('sensus) m. [Lat. < sentire d. i.] I. Eig. (niet gebruikt in het Ned.) zinnelijke gewaarwording. II. Metf. intellektuele gewaarwording, het denken, verstand. III. Metn. 1. [van I] zin(tuig). 2. [van II] verstand(svermogen).

[Lat.], m., zin, gewaarwording, verstand.

lat., zin, gewaarwording.

...