Wat is de betekenis van rut?

zn., 1. o., (gew.) onkruid, ruigte (inz. aan de waterkant); 2. m., (Zuidn.) onnozele, flauwe praat.

†, (tidak rut, niet) kunnen verdragen -> (te)lut.

Are You There

(16e eeuw) (inf.) blut; niets bezittend; berooid, platzak. Herkomst onbekend. Misschien een bijvorm van 'rot' (bedorven). In de 15e eeuw bestond de uitdrukking 'Rut en Roy' (arm volk). Een andere mogelijkheid is 'ruit' (schurft en vandaar: armoedig volk). Syn.: afgebrand*; arrempie-af*; broke*; doeffe* zitten; doekoeloos*; aan de gallemieze*; hempi...

Eenstammige verkorting van Rutger. Als meisjesnaam spellingvariant van Ruth.

Men zegt van iemand dat hij rut is, als hij, in het bijzonder bij het spel, al zijn geld verloren heeft dus: blut is. Zo betekent rut in het algemeen: niets bezittend, berooid. Het woord komt al voor in een zestiende-eeuws Geuzenlied, waar gezegd wordt: Het volck is weynich, haar macht is rut. Daar heeft het woord kennelijk de betekenis: waardeloos...

m Fri. naam. Eenstammige verkorting van Rutger.

bronstigheid; bronsttijd.

I. 1. wagenspoor, spoor, groef; fig sleur, routine; 2. sporen maken in. II. 1. bronst(tijd); 2. bronsten.