Wat is de betekenis van Rite?

(Lat.), volgens het (godsdienstig) gebruik, geheel in de vereiste, oude vorm.

rite - zelfstandig naamwoord uitspraak: rie-te 1. plechtige handeling waarbij je bepaalde dingen in een bepaalde volgorde doet ♢ bij de inwijdingsrite werd er water over zijn hoofd gegoten Zelfstandig naamwoord: rie-te ...

Alle plechtige handelingen die er in een godsdienst plaatsvinden worden riten genoemd. Sommige godsdiensten zijn arm aan riten (bijvoorbeeld streng reformatorisch), terwijl andere godsdiensten een rijkdom aan rituele verrichtingen bezitten zoals bij orthodoxe oosterse godsdiensten. Riten in de funeraire cultuur stoelen op de gedachte van een voortb...

[Lat ritus] ritus, ritueel gebruik.

kerkgebruik; ritueel gebruik

geheel van activiteiten die plaats hebben in een vastgestelde orde. In primitieve culturen bestaan ceremonieën die men ‘inwijdingsriten’ noemt en die de overgang van iemand naar een nieuwe staat kenmerken. De overgangsrite bij uitstek is die van de → puberteit; ze bestaat in een scheiding met de groep waartoe men behoort, in e...

zie ritus.

ritus, kerkgebruik, plechtigheid.

adv. 1. volgens het rechte (behoorlijke) godsdienstige gebruik, volgens de ceremonies, deos colere, Cic. 2. overdr., plechtig, wettig, testes r. affuerunt, Cornif. rhet. | op de behoorlijke wijze, juist, met recht, behoorlijk, deum r. beatum dicere, Cic., rebus r. paratis, Hor.; op voorspoedige wijze, tot (iemds) geluk,...