Rĕsĭlĭo
silŭi, sultrnn (4); 1. eig., terugspringen, ad alqm, Liv., in lacus, Ov.; van zaken = terugspringen, terug-, afstuiten, resilit grando a culmine tecti, Ov.; fig., ab hoc crimen resilit, heeft geen vat op hem, treft hem niet, Cic. 2. overdr., zich samentrekken, in spatium breve, kleiner worden, Ov.
