Wat is de betekenis van Redengevend?

bn., (taalk.) redengevend voegwoord, dat een bijzin inleidt die de oorzaak, reden of grond van de gedachten, in de hoofdzin vermeld uitdrukt, b.v. want, omdat.

bn., bw. (causaal): een redengevend voegwoord, b.v. want, omdat; redengevend verbinden.

('re:dən) bn. de reden, de oorzaak, de beweegreden aangevend : een -e uiting; een -e zin is een bijzin die de oorzaak aangeeft van wat de hoofdzin zegt : „want” is een voegwoord, dat een -e zin inleidt; een zinsverband bestaat tussen twee zinnen waarvan de ene de oorzaak aangeeft van wat in de andere wordt gezegd.

bn., (taalkunde) causaal: redengevend voegwoord, dat een bijzin inleidt die de oorzaak, reden of grond van de gedachten, in de hoofdzin vermeld, uitdrukt, b.v. want, omdat; redengevend zinsverband.

Redengevend - bn. met aanwijzing van de oorzaak, van de beweegredenen; — (taalk.) redengevend zinsverband bestaat tusschen twee nevengeschikte zinnen, die gedachten inhouden, welke zich tot elkander verhouden als oorzaak, reden of grond tot gevolg of gevolgtrekking: — redengevende zinnen, bijzinnen die de oorzaak, reden of grond uitdru...

...