Pyrophoor
I. bn., (van stoffen) aan de lucht snel oxyderend, en onder vlamverschijnsel snel verbrandend; II. zn. m. (...phoren), zelfontbrander, aan de lucht ontvlammende zelfstandigheid, b.v. een poeder van aluin en meel.
Van Dale Uitgevers (1950)
I. bn., (van stoffen) aan de lucht snel oxyderend, en onder vlamverschijnsel snel verbrandend; II. zn. m. (...phoren), zelfontbrander, aan de lucht ontvlammende zelfstandigheid, b.v. een poeder van aluin en meel.
Prof. Dr. P.H. van Laer (1949)
(< pyro-, =-phoor; lett. vuurdragend). Wordt gezegd van een stof die met een gloeiverschijnsel aan de lucht oxydeert.
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Jacon Kramers Jz (1948)
o. een stof die vanzelf ontvlamt, wanneer zij met lichtgas in aanraking komt, gebruikt voor t aansteken van gastoestellen.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Pyrophoor - (Gr. vuurdragend), noemt men stoffen, die aan de lucht spontaan ontvlammen. Stoffen, die zich met de zuurstof kunnen verbinden, doch in ’t algemeen niet vanzelf daarbij in gloeiïng geraken, kunnen vaak in p.vorm worden gebracht door ze voldoende fijn te verdeelen. Zoo kent men p. ijzer, lood e. a.
I.M. Calisch (1864)
pyrophoor - m. (pyrophoren), vuurdrager, zelfontbrander, (zekere aan de lucht ontvlammende zelfstandigheid)
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: