Wat is de betekenis van puber?

(Lat.), m. en v. (-s), jongmens in de periode van de puberteit.

puber - zelfstandig naamwoord uitspraak: pu-ber 1. jongere tussen 12 en 18 jaar ♢ er wordt altijd gezegd dat pubers lastig zijn Zelfstandig naamwoord: pu-ber de puber de pubers ...

Jongen of meisje in de puberteit. Kijk ook bij klier, puberteit.

iemand die zich onvolwassen gedraagt, die nog in de puberteit zit. Het is een Fries, een stugge boerenlul. Ik schold hem uit voor ‘puber’ en we kregen de grootste mot. (Jan Cremer, Ik Jan Cremer, 1964)

puber (-er, -er), - (Lat.) geslachtsrijp; bij uitbreiding de teekenen der geslachtsrijpheid dragend, behaard, zachtharig.

[Lat = bijvorm van pubes = als zn: de tekenen van de manbaarheid, nl. de baardharen] jongen of meisje in de leeftijd van de puberteit, z.a., tussen kind en adolescent.

jongen of meisje in de puberteit

jong mens in de periode der puberteit.

een 10-17-jarige, die zich dus in de sexuele rijpingsperiode bevindt; zie puberteit.