Wat is de betekenis van pruims?

bn., (gew.) niet opgeruimd, niet vrolijk: hij ziet vandaag zo pruims.

(19e eeuw) (inf.) chagrijnig, ontevreden; ernstig. • Toon trok zijn mond in een pruimschen plooi, en toen heel ernstig: ‘Ja Keetje welzeker, Goddank!’ (J.J. Cremer: Romantische werken. Deel 3: Fabriekskinderen. 1878) • Dat ziet er een pruimsche heer uit. (Amaat Joos: Waas Idioticon. 1900)

bn., bw. (ernstig, diepdenkend; ook: niet opgeruimd): Toon trok de mond in een pruimse plooi; hij keek erg pruims; gew.

(‘pruims) bn. en bw. Gew. 1. diepdenkend, ernstig. 2. niet opgewekt: zij ziet er maar uit.